خانه ای خواهم ساخت
سایبانش همه عشق
زیر پا فرش غرور
و حصارش همه تکرار صفا...
من در این تنهایی
لطف دیدار تو را می طلبم...
در سکوت می توان نگاه را معنا کرد...
و آن را با عشق به دل پیوند زد...
می توان بهار را به دیدار برگهای خزان زده برد...
و برای رازقی های امید از عطر دوست داشتن گفت...
می خواهم سکوت کنم و تنها به حرف نگاهت گوش کنم...